Meester van het menselijk gehannes

Artikel in het NRC Handelsblad door Rianne van Dijk

'Een groot deel van de foto’s toont mensen in ongemakkelijke, malle of ietwat wonderlijke situaties', schrijft Theo Niekus in zijn fotoboek Pasatiempo uit 1998. En inderdaad: er zijn mensen die kussen (met gespannen, gebalde vuisten), die een pot Hak-appelmoes achteroverslaan, verveeld voor zich uit kijken of net te ver vooroverbuigen in een te kort rokje.

Het hele artikel is als PDF te downloaden bij over theo

Theo Niekus (1956-2019) was observator van het leven op straat

Artikel in Het Parool door Joy Leering

Met een Canon 35 mm-lens liep straatfotograaf Theo Niekus dagen door de straten van Amsterdam. Zijn manier van werken kenmerkte zich door de camera laag te houden wanner hij een foto nam. Zo probeerde hij onopvallend foto's van de alledaagse mens te schieten. Hij wilde het echte leven vastleggen.

Het hele artikel is als PDF te downloaden bij over Theo

Toespraak van Jocelyne Moreau bij de uitvaart van Theo Niekus

Theo was de meest gevoelige en romantische man die ik ooit heb gekend,
maar ook een zeer ingewikkeld mens om mee te leven.

Samen met mij leven vond hij ook heel moeilijk.

Hij was een minimalist. Ik meer bourgondisch ingesteld. En het botste regelmatig.

We konden goed samen zijn. Vooral op reis, of in zijn voorlees sessies s ‘avonds in bed waar ik zoveel nieuwe auteurs heb leren kennen zoals bijvoorbeeld Dylan Thomas, Artur van Schendel, Theo Thijssen…

Maar het praktisch leven, het dagelijks leven was moeilijker. Hij wilde graag tijd samen doorbrengen maar tegelijkertijd, hij moest ‘door'... Gezelligheid kon hij wel gezellig vinden (stiekem ;)..), maar hij vond tegelijkertijd het vaak ook zonde van de tijd...

Hij wilde 'door' met wat hij gemaakt had overdag: selecteren, uitsorteren in mappen op onderwerp. De tijd dat hij vroeger in de doka besteedde, besteed hij nu bij de computer.
Hij keek ook regelmatig naar oudere projecten om de laatste puntjes op de i te zetten en foto’s te verwisselen met nieuw werk die hij beter vond. En er kamen nog nieuwe projecten bij...

Op het laatst, toen we hier kwamen wonen, ging hij ook verassend genoeg het park hierachter fotograferen. Weinig mensen kennen de foto’s maar die zijn zo mooi!! Zo mooi!!! Zo wild, vol met beweging, drama en teerheid. We zouden samen een bomen tentoonstelling maken. Hij foto’s en ik films.

Theo had gekozen voor een pad die ik bewonderde. Hij had een gave, een gevoeligheid voor de wereld om zich heen en een zeer ontwikkeld oog en intuïtie.

Er was zowel liefde in wat hij zag. Zo subtiel. Zoveel humor ook…

Complexe geraffineerde foto’s. Vaak zoekplaatjes. Zijn werk gaat over de kwetsbaarheid van de mens. Over verbondenheid...

Theo laat nu een omvangrijk oeuvre achter en naast mijn eigen werk proberen voort te zetten, heb ik nu een nieuwe opdracht erbij: zijn levenswerk naar buiten toe brengen.

Theo ik mis je verschrikkelijk!! Ik hou van jou!!

Ik neem het over..

Het komt goed!!

Jocelyne Moreau
(partner/weduwe Theo Niekus)

Uitvaart Theo Niekus in Schellingwoude en de Schellingwouderkerk

Foto's: Daphne van Duivenboden

Rouwadvertentie Parool Theo Niekus overleden

Straatfotograaf Theo Niekus fotografeerde ‘vanuit een ooghoek’

Artikel in de Volkskrant door Mark Moorman

Zijn werkterrein was de wereld. Althans zoals hij die wereld tegenkwam tussen het Centraal Station en de Dam in Amsterdam. Het Damrak, bevolkt door de winkelende mens en de toerist met rolkoffers, en door de meeste inwoners van de stad vermeden als de pest, was zijn jachtterrein. Straatfotograaf Theo Niekus, die zaterdag onverwacht overleed, kende hier elke straattegel. Hij was hier niet omdat het Damrak de mooiste plek van het land was. Als fotografen hier met een zogenaamd mooie foto vandaan kwamen, dan hadden ze, wat hem betreft, niet goed gekeken.'

Het hele artikel is als PDF te downloaden bij over Theo.