Theo was de meest gevoelige en romantische man die ik ooit heb gekend,
maar ook een zeer ingewikkeld mens om mee te leven.
Samen met mij leven vond hij ook heel moeilijk.
Hij was een minimalist. Ik meer bourgondisch ingesteld. En het botste regelmatig.
We konden goed samen zijn. Vooral op reis, of in zijn voorlees sessies s ‘avonds in bed waar ik zoveel nieuwe auteurs heb leren kennen zoals bijvoorbeeld Dylan Thomas, Artur van Schendel, Theo Thijssen…
Maar het praktisch leven, het dagelijks leven was moeilijker. Hij wilde graag tijd samen doorbrengen maar tegelijkertijd, hij moest ‘door'... Gezelligheid kon hij wel gezellig vinden (stiekem ;)..), maar hij vond tegelijkertijd het vaak ook zonde van de tijd...
Hij wilde 'door' met wat hij gemaakt had overdag: selecteren, uitsorteren in mappen op onderwerp. De tijd dat hij vroeger in de doka besteedde, besteed hij nu bij de computer.
Hij keek ook regelmatig naar oudere projecten om de laatste puntjes op de i te zetten en foto’s te verwisselen met nieuw werk die hij beter vond. En er kamen nog nieuwe projecten bij...
Op het laatst, toen we hier kwamen wonen, ging hij ook verassend genoeg het park hierachter fotograferen. Weinig mensen kennen de foto’s maar die zijn zo mooi!! Zo mooi!!! Zo wild, vol met beweging, drama en teerheid. We zouden samen een bomen tentoonstelling maken. Hij foto’s en ik films.
Theo had gekozen voor een pad die ik bewonderde. Hij had een gave, een gevoeligheid voor de wereld om zich heen en een zeer ontwikkeld oog en intuïtie.
Er was zowel liefde in wat hij zag. Zo subtiel. Zoveel humor ook…
Complexe geraffineerde foto’s. Vaak zoekplaatjes. Zijn werk gaat over de kwetsbaarheid van de mens. Over verbondenheid...
Theo laat nu een omvangrijk oeuvre achter en naast mijn eigen werk proberen voort te zetten, heb ik nu een nieuwe opdracht erbij: zijn levenswerk naar buiten toe brengen.
Theo ik mis je verschrikkelijk!! Ik hou van jou!!
Ik neem het over..
Het komt goed!!
Jocelyne Moreau
(partner/weduwe Theo Niekus)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten